Kobieta TO NIE tylko dupa i cycki

           Nie bez powodu zaczęłam słowami, które odzwierciedlają myślenie praktycznie każdego faceta.  Nie ukrywajmy, że płeć kobiety w porównanie do mężczyzny ma swoje stereotypy. Co do pewnych kwestii są nawet dopasowane „metki”, które  już trudno  oderwać a raczej nie mają one pozytywnych  przesłań. Tym krótkim wstępem, chciałabym przejść do sedna sprawy, a tym samym przedstawić wam książkę „Kwiat Pustyni”. Jest to powieść autobiograficzna Waris Dirie- czarnoskórej modelki z Somalii. Napisana jest ona w formie pamiętnika, w którym opisuje kolejno wszystkie przełomowe momenty jej życia.

          Także proszę sobie wyobrazić pięcioletnią dziewczynkę, która zostaje wyprowadzona przez matkę na pustynię , gdzie stara znachorka za pomocą zardzewiałej żyletki wycina jej łechtaczkę wraz z mniejszymi i większymi wargami sromowymi. Dziecko krzyczy i płacze z bólu, więc matka wciska mu do ust brudną szmatę. Następnie nie czuła znachorka mało starannie, wręcz byle jak zaszywa ranę

filmweb.pl

pozostawiając jedynie niewielki otwór, przez który dziewczynka będzie mogła oddawać  mocz i przez który będzie wydostawać się krew miesiączkowa. Od tego czasu jest ona prawdziwą dziewicą. Miała sporo szczęścia ponieważ w porównaniu do jej siostry i dwóch kuzynek udało się jej  przeżyć i uciec. "Poczułam w sobie niespożytą siłę. Nie znasz takiej siły, dopóki cię ktoś nie zaatakuje, nie spróbuje Cię zabić, zniewolić. Dopóki coś takiego się nie wydarzy, nikt nie wie, jak może być silny". Książka wywiera na nas odbiorcach wszystkie możliwe emocje zaczynając od niedowierzania, smutku, po uśmiech przez łzy. Urodzona w somalijskiej rodzinie modelka, zanim stała się gwiazdą wybiegów i najsłynniejszych kobiecych pism, przeszła przez mękę istnienia w społeczności o surowych i niezrozumiałych dla człowieka Zachodu obyczajach. Swoje cierpienie bardzo wyraźnie opisała w książce, która później  została ukazana w filmie. W 2009 roku został nakręcony film fabularny o tym samym tytule. Waris Dirie została ambasadorem ONZ  i rozpoczęła walkę o zniesienie rytuału obrzezywania kobiet w krajach trzeciego świata.

          Polecam książkę przede wszystkim Paniom, opisane w niej sytuacje są wręcz brutalne, ale niestety prawdziwe. Książka nie jest łatwa, kryje się w niej wiele przesłań. Jest źródłem uświadomienia czytelnika, bądź też widza, że rola kobiety nie jest w stu procentach wszędzie taka sama. Prawa i tradycje są dla nas niezrozumiałe w różnych zakątkach świata. Opis książki jak i późniejsza jej ekranizacja pokazuje te różnice świata, o których nawet nie mieliśmy pojęcia....

          Kobieto - pamiętaj kim jesteś i nie zapominaj o swoich wartościach!

Edyta Gomółka